Πεθαίνοντας με στυλ

γυναίκα με μαντήλι που κοιτάζει από ψηλά μία πόλη σκεπτόμενη ότι πεθαίνει

Deprecated: implode(): Passing glue string after array is deprecated. Swap the parameters in /home/psychol1/public_html/my-psychologist.psychologynow.gr/plugins/content/jw_allvideos/jw_allvideos.php on line 73

Κατά την διάρκεια του επιθανάτιου ταξιδιού μου, ο κόσμος έδειχνε έκπληκτος με το πόσο άνετη ήμουν στην ιδέα του θανάτου. Δεν θα φύγω όμως χωρίς θλίψη. Πάντα είναι δύσκολος ο αποχαιρετισμός. Είναι όμως πολύ καλύτερο, να αποχαιρετάμε με τον τρόπο που εμείς έχουμε διαλέξει.

Το 2016, αφού είχα ζήσει με χρόνιο, εξουθενωτικό πόνο για δυο χρόνια, διαγνώστηκα με επιθετικό πορογενές καρκίνωμα στο στάδιο 4 - καρκίνος του στήθους που είχε κάνει μετάσταση στο μεγαλύτερο μέρος των οστών μου. Ήταν η ασθένεια που έμελλε να δώσει μια ξεχωριστή αξία στην ζωή μου.

Για κάποιον λόγο, παρέμεινα ήρεμη όταν έλαβα την διάγνωσή μου ότι ήμουν σε τελικό στάδιο. Αισθάνθηκα από την πρώτη στιγμή πως δεν θα είχε κανένα νόημα να πανικοβληθώ σχετικά με κάτι που δεν είχα την δυνατότητα να ελέγξω. Αντιθέτως, ανακουφίστηκα όταν τελικά έμαθα τι δεν πήγαινε καλά με εμένα. Αντί να φοβηθώ ή να λυπηθώ τον εαυτό μου, βάλθηκα να βαδίζω στο καινούριο μονοπάτι της ζωής μου, αποφασισμένη να την ζήσω στο έπακρο.

Πάντα μου άρεσε να κάνω τα πράγματα καλά και να χρησιμοποιώ τις δυνατότητές μου στο έπακρο, οπότε αντιμετώπισα τον επικείμενο θάνατό μου ως άλλο ένα project. Αυτό που επιθυμούσα ήταν να έχω μια θαυμάσια επιθανάτια εμπειρία με τους δικούς μου όρους και να πεθάνω με στυλ. Στο κάτω κάτω, ο θάνατος είναι κάτι το φυσικό και μπορεί να είναι ακόμη και όμορφος αν εμείς τον αποδεχτούμε.

Μερικοί άνθρωποι κάνουν υποθέσεις για το τι θα έκαναν αν ήξεραν πότε πρόκειται να πεθάνουν. Για εμένα όμως δεν ήταν μια υπόθεση. Εδώ και λίγο καιρό, ήξερα την ακριβή ημέρα που θα πέθαινα, γιατί είχα επιλέξει την υποβοηθούμενη ευθανασία ώστε να αποφύγω τον αβάσταχτο πόνο και την χειρότερη ποιότητα ζωής που θα ήταν αναπόφευκτη αν το καθυστερούσα. Η προγραμματισμένη μου έξοδος θα έρθει πολύ σύντομα. Είμαι πραγματικά ανίκανη να σηκωθώ από το κρεβάτι μου ή να βγω από το διαμέρισμά μου τώρα πια και γνωρίζω πως αυτό το κρεβάτι θα είναι το νεκροκρέβατό μου.

Παρόλο τον σωματικό πόνο, την ψυχική οδύνη και άλλα αρνητικά χαρακτηριστικά του τέλους της ζωής μου, ακόμη πιστεύω πως η τελευταία μου ανάσα θα είναι η πιο ειρηνική και όμορφη της ζωής μου. Πιστεύω πως ο καθένας κρατάει το κλειδί της προσωπικής του ευτυχίας. Όσο αντίξοες κι αν είναι οι συνθήκες, εμείς ελέγχουμε το μυαλό μας, την συμπεριφορά και το πώς διαχειριζόμαστε τις καταστάσεις. Είναι αποκλειστικά στο χέρι μας το να έχουμε μια θετική ή αρνητική οπτική για την ζωή (και τον θάνατό) μας.

Έκανα ακριβώς ό,τι φαντάζονται όλοι οι άνθρωποι πως θα έκαναν αν είχαν να αντιμετωπίσουν τον δικό τους θάνατο. Επέλεξα από μια λίστα απραγματοποίητων ακόμη ονείρων και τα υλοποίησα. Ταξίδεψα στο Παρίσι, πήγα τα μεγαλύτερα εγγόνια μου ταξίδι στο Μεξικό και τέλειωσα το βιβλίο μου. Έμαθα πως το να επιτυγχάνεις στόχους ακόμη και προς το τέλος της ζωής σου, μπορεί να σου δώσει πολύ μεγάλη ικανοποίηση.

Η πρόθεσή μου όμως ήταν να ζήσω όσο πιο πλήρως το υπόλοιπο της ζωής που μου απέμενε, τόσο στα σημαντικά, όσο και στα μικρά πράγματα. Ως τώρα, αυτό το έχω επιτύχει.

Αν η θετική μου στάση απέναντι στον θάνατο λειτουργήσει ως σπίθα που θα βοηθήσει άλλους να φοβηθούν λιγότερο απέναντι στο δικό τους τέλος, θα είμαι απίστευτα υπερήφανη.

Τα επιτεύγματά μου

Κοιτάζοντας πίσω τους τελευταίους μήνες της ζωής μου, κάποιες επιλογές με βοήθησαν να επικεντρωθώ στο τι έχει μεγαλύτερη σημασία κατά τη διάρκεια του ελάχιστου χρόνου που μου απέμεινε στην γη.

Ανέλαβα την ευθύνη του εαυτού μου

Όταν έλαβα την διάγνωση για την ασθένειά μου σε τελικό στάδιο, το διαχειρίστηκα αναλαμβάνοντας την ευθύνη όσων μπορούσα να ελέγξω.

Διατήρησα την ψυχραιμία μου.
Έκανα ειρήνη με τον θάνατό μου.
Καθάρισα το σπίτι μου και οργάνωσα τις ντουλάπες μου.
Ψώνισα τα απαραίτητα για όταν θα ήμουν πια καθηλωμένη στο κρεβάτι.
Ετοίμασα την διαθήκη μου.
Έγραψα τον επικήδειό μου.
Οργάνωσα μια ομάδα φίλων ώστε να με βοηθήσουν όταν η υγεία μου θα χειροτέρευε και φρόντισα να έχω τακτοποιήσει και τις τελευταίες εκκρεμότητές μου προτού να φύγω.

Λειτουργώντας με αυτό τον τρόπο, απελευθέρωσα χώρο τόσο στην ζωή μου όσο και στο μυαλό μου. Άρχισα να νιώθω γαλήνια, χαρούμενη και περισσότερο δυνατή από όσο είχα νιώσει τον περισσότερο καιρό τα τελευταία χρόνια. Οργάνωσα και την πιο μικρή λεπτομέρεια της ζωής μου και με αυτό τον τρόπο δεν μπήκα στην θέση του θύματος.

Παρέμεινα θετική

Η θετική μου στάση στάθηκε το μυστικό μου όπλο. Μου χρησίμευσε σε όλη την διάρκεια της ζωής μου και ήταν ακόμη πιο πολύτιμη τα τελευταία δύο χρόνια. Γνωρίζοντας πως θα έχανα πολλές αξιοζήλευτες εμπειρίες θα μπορούσα να το δω αρνητικά και να θρηνήσω για το κακό που με είχε βρει.

Επιβεβαίωνα πως είχα θετική διάθεση προτού σηκωθώ από το κρεβάτι κάθε πρωί. Απέφυγα αρνητικές συζητήσεις με τον περίγυρό μου. Το κυριότερο όλων, απέφυγα αρνητικές συζητήσεις με τον εαυτό μου για τον εαυτό μου. Αυτή η απόφασή μου επηρέασε την ζωή μου σημαντικά. Συνειδητοποίησα για πρώτη φορά πόσο επικριτική ήμουνα με εμένα την ίδια και δούλεψα σκληρά ώστε να σταματήσω αυτή την συνήθεια. Αυτή η αλλαγή με βοήθησε να ζω την στιγμή. Αν το καλοσκεφτείτε οι φόβοι μας σπάνια υλοποιούνται, οπότε γιατί να ξοδεύουμε τόση ενέργεια από την πολύτιμη ζωή μας ανησυχώντας σχετικά με πράγματα που ποτέ δε θα συμβούν;

Απομάκρυνα όλη την αρνητικότητα και την τοξικότητα από το περιβάλλον μου. Από την αρχή, όποιος δεν ήταν μονίμως αρνητικός απέναντι σε εμένα ή στους άλλους δεν ήταν πια ευπρόσδεκτος στην ζωή μου. Δεν είχε σημασία αν ήταν φίλος ή συγγενής. Το να διατηρήσω ένα θετικό περιβάλλον ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για να παραμένω γαλήνια.

Μήπως αισθάνεστε πως δεν ασκείτε κανέναν έλεγχο σε όσα σας συμβαίνουν; Πως είστε συνεχώς άτυχοι; Ή μήπως προσπαθείτε να βρείτε λύσεις και να ξεπεράσετε τα εμπόδια της ζωής γρήγορα; Εγώ επέλεξα το τελευταίο. Το να κρατήσω αρνητική στάση θα ήταν σα να έλεγα στο σύμπαν «Είμαι αδύναμη».

Δεν ήθελα για κανέναν λόγο να αισθανθώ ανήμπορη, αντίθετα επέλεξα να αισθάνομαι χαρούμενη. Αν η ζωή σου μοιάζει κατεστραμμένη, ίσως έχεις χάσει κάποιον ή μόλις έλαβες μια τρομερή ιατρική διάγνωση, αντιλαμβάνομαι ότι μπορεί να σου ακούγεται εξωφρενικό και ακατόρθωτο το να είσαι χαρούμενος. Κι όμως, μπορώ να σου επιβεβαιώσω πως είναι δυνατόν να το επιτύχεις. Ανακάλυψα την χαρά μέσα στην χειρότερη μοίρα. Μπορείς να το κατορθώσεις κι εσύ.

Έζησα όμορφα

Σήμερα, ως προσωπική επιτυχία συχνά θεωρείται το πόσα χρήματα συσσωρεύουμε, τι αυτοκίνητο οδηγούμε ή η αξία του σπιτιού μας. Τώρα πια όμως, βλέπω τα πράγματα διαφορετικά.

Αυτό που έγινε πιο σημαντικό για εμένα ήταν οι ουσιαστικές φιλίες που είχα καλλιεργήσει στην διάρκεια των χρόνων. Ξόδεψα μια ολόκληρη ζωή αναζητώντας την φυλή μου. Σήμερα, είμαι περισσότερο ευγνώμων από ποτέ που τους εντόπισα. Είναι οι άνθρωποι και όχι τα υλικά αγαθά που μετράνε.

Γιορτάζοντας και απολαμβάνοντας με τους αγαπημένους μου χαρούμενες επετείους ή γιορτές μου έδωσε μεγάλη χαρά. Έτσι μετά την ασθένειά μου, συνέχισα να διατηρώ την κοινωνικότητά μου αξιοποιώντας όλες τις ευκαιρίες που μου δόθηκαν, για όσο καιρό διατηρούσα τις δυνάμεις μου. Για εμένα, αυτές οι συνευρέσεις φίλων έγιναν ακόμη πιο σημαντικές από ποτέ. Ακόμη και αν για να ντυθώ και να βγω έξω ξόδευα όλη την ενέργεια που μου είχε απομείνει, έβγαινα ούτως ή άλλως. Πήγα σε δεξιώσεις, σε χορούς, σε fashion shows, σε πάρτυ, σε γάμους — δεν άφησα καμιά ευκαιρία να πάει χαμένη. Ακόμη κι όταν χρειάστηκε να πάω με μαγκούρα ή με άλλη υποστήριξη, δεν άφησα τις συνθήκες να με σταματήσουν.

Το να διατηρούμαι κοινωνικά ενεργή με βοήθησε να νιώθω πως ζούσα πλήρως. Το να θέσω ως προτεραιότητα την ποιότητα ζωής μου ήταν η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσα να είχα κάνει. Είναι η σωστή επιλογή για όλους μας, γιατί κανείς δεν ξέρει πόση ζωή του απομένει ακόμη. Αυτές οι διασκεδάσεις με έκαναν να γελάω από χαρά όταν άνθρωποι που με ήξεραν λίγο, περίμεναν να δουν την θλίψη ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου.

Πρόσφερα εθελοντισμό

Ακόμη κι αν ήμουν κοντά στο τέλος της ζωής μου, ανακάλυψα πως ήταν δυνατόν να βρω έναν σκοπό στον οποίο να πιστέψω και να γίνω ένα σύμβολο για καλό σκοπό. Για παράδειγμα, βρήκα ενδιαφέρουσα εθελοντική εργασία στο τοπικό μας νοσοκομείο, του οποίου έγινα ο εκπρόσωπος τύπου. Βοήθησα επίσης να γίνουν σημαντικές αλλαγές στην διακόσμηση των δωματίων της καινούριας πτέρυγας η οποία θα ανοίξει αφότου έχω φύγει από την ζωή. Βοηθώντας άλλους ξέφευγα από τα δικά μου προβλήματα. Το σημαντικότερο όλων είναι ότι ένιωθα χρήσιμη και πως ακόμη ανήκω στην κοινότητά μου.

Έμαθα πως ο εθελοντισμός είναι κάτι που όλοι θα έπρεπε να κάνουμε γιατί συμβάλει στην προσωπική ευτυχία. Βρείτε κάτι, κάποιον ή έναν σκοπό που να σας εμπνέει και αμέσως η φλόγα ανάβει!

Ειδικά αν περνάτε μια περίοδο κατά την οποία λυπάστε τον εαυτό σας, ο εθελοντισμός είναι ο καλύτερος τρόπος να βγείτε έξω από την μαύρη τρύπα σας.

Σε όλο αυτό το ταξίδι, ποτέ δεν πίστεψα ότι θα γινόμουν σύμβολο προς το τέλος της ζωής μου. Αυτό όμως είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει όταν προσφέρουμε τον εαυτό μας στην υπηρεσία των άλλων. Μέσα από αυτό το ταξίδι έμαθα πολλά για τους νόμους σχετικά με τον υποβοηθούμενη ευθανασία εδώ στον Καναδά και υπήρξα τολμηρή στις προτάσεις μου σχετικά με κάποιες αναγκαίες θετικές αλλαγές. Μιας και δεν μπορώ να αποτρέψω τον θάνατό μου, ας πεθάνω για κάποιον σπουδαίο σκοπό. Αυτή είναι η οπτική που επέλεξα.

Το να χρησιμοποιήσω την εμπειρία μου με τον θάνατο ώστε να επηρεάσω άλλους που θα ακολουθήσουν μετά από εμένα ήταν μια ευλογία κι ένα δώρο. Το να γνωρίζω πως η ζωή μου θα επηρεάσει άλλους της δίνει με κάποιον τρόπο περισσότερη αξία. Το να αποφασίσω να ζω για τους άλλους είναι μια απόφαση που ο καθένας από εμάς μπορεί να πάρει σήμερα.

Σχεδιάζοντας το τέλος

Η πρώτη μας ανάσα μας δίνει την ζωή, αλλά η τελευταία μας δίνει αξία σε όλη την ζωή που ζήσαμε. Επομένως, όσο η οικογένεια και οι φίλοι μου ένιωθαν όλο και πιο άνετα να μιλούν για τον θάνατό μου, άνοιξα το θέμα της αναχώρησής μου.

Γνωρίζοντας ακριβώς πώς θα είναι η «Τελετή για την Ζωή» (ποτέ δεν την αναφέραμε ως κηδεία) μου δίνει χαρά όσο το τέλος πλησιάζει. Και είμαι σίγουρη ότι θα είναι παρηγοριά για τους συγγενείς και φίλους μου να ξέρουν πως με τιμούν μετά τον θάνατό μου ακριβώς όπως εγώ ήθελα.

Οπότε πώς θα είναι το τέλος; Πάντα αγαπούσα την μόδα και την φινέτσα, οπότε επέλεξα ως θέμα της «Τελετής για την Ζωή» μου το ύφος της αγαπημένης μου σχεδιάστριας, της Coco Chanel. Θα έχω τρεις μουσικούς που θα παίζουν το αγαπημένο μου τραγούδι, “Mustang Sally.” Prosecco και φράουλες σε ντιπ σοκολάτας θα προσφερθούν στο πάρτυ μου.

Σας προσκαλώ να έχετε παρόμοιες συζητήσεις με τους αγαπημένους σας. Μπορεί να τους είναι δύσκολο και να αισθάνονται μια κάποια δυσφορία. Όταν όμως φτάσει η στιγμή, θα σας δώσουν χαρά κι εκείνοι θα αισθάνονται πολύ πιο άνετα.

Χαρά μέσα από το πένθος

Σκέφτηκα πολύ σχετικά με τα πιστεύω μου. Κανείς πραγματικά δεν ξέρει αν οι ζωές μας είναι προκαθορισμένες ή όχι ή αν μπορούμε να επηρεάσουμε την έκβαση της ζωής μας, αλλά πιστεύω πως ο βαθμός της ευτυχίας που βιώνουμε εξαρτάται από εμάς. Από όλα τα πράγματα που μπορούμε να ελέγξουμε στην ζωή, αυτό είναι και το πιο σημαντικό.

Πόσοι από τους ανθρώπους που βρίσκονται στο νεκροκρέβατό τους μπορούν πραγματικά να πουν πως είχαν μια ευτυχισμένη ζωή – κι ότι ακόμη την απολαμβάνουν; Εγώ μπορώ. Βγάζοντας έξω την συνεχή πάλη μου με τον σωματικό πόνο, παρέμεινα αξιοσημείωτα ευτυχισμένη κάθε μέρα μετά την διάγνωσή μου. Το επέλεξα όμως. Στην πραγματικότητα, τα τελευταία χρόνια της ζωής μου μόνο ως ευτυχισμένα μπορώ να τα περιγράψω. Σήμερα, μόλις λίγες μέρες πριν από τον θάνατό μου, είμαι μια ζωντανή απόδειξη πως αν επιλέξεις να είσαι ευτυχισμένος και βάλεις στόχο της ζωής σου την ευτυχία, θα το επιτύχεις. Αυτή είναι και η ευχή μου για τους φίλους μου και για όλους εσάς. Επιλέξτε την χαρά.

Τώρα, ας είμαστε ειλικρινείς. Κατά την διάρκεια του επιθανάτιου ταξιδιού μου, ο κόσμος έδειχνε έκπληκτος με το πόσο άνετη ήμουν στην ιδέα του θανάτου. Δεν θα φύγω όμως χωρίς θλίψη. Πάντα είναι δύσκολος ο αποχαιρετισμός. Είναι όμως πολύ καλύτερο, να αποχαιρετάμε με τον τρόπο που εμείς έχουμε διαλέξει. Και αυτό ακριβώς πρόκειται να κάνω.

Μέχρι να ξανασυναντηθούμε, σας αφήνω με ένα απλό μήνυμα: Να είστε ευγενικοί…απλώς και μόνο γιατί μπορείτε.

Με αγάπη,

Audrey

Η Audrey Parker ζούσε στο Χάλιφαξ της Νέας Σκωτίας κι εργαζόταν ως make-up artist. Αγαπούσε την ομορφιά, τον χορό, βοηθούσε στην εξεύρεση χορηγιών για καλούς σκοπούς και επηρέασε την ζωή πολλών φίλων και συγγενών - ίσως ακόμη περισσότερο προς το τέλος της ζωής της. Έγραψε αυτό το άρθρο για το Simplify Magazine την τελευταία εβδομάδα πριν από τον θάνατό της.

Σημείωση από την Kim King, φίλη της Audrey Parker:

Την 1^η Νοεμβρίου 2018, η Audrey Parker πέθανε ειρηνικά στο σπίτι της, έχοντας κοντά της την μητέρα της και τους φίλους της. Ο αγαπημένος της κιθαρίστας της τραγουδούσε μια σερενάτα. Υπήρξε έμπνευση για χιλιάδες που άκουσαν την ιστορία της και ξεκίνησε μια δυνατή συζήτηση για το πώς μπορεί κανείς να ζήσει την καλύτερη δυνατή ζωή και να πεθάνει όμορφα. Η ιστορία της με κάνει να σκέφτομαι: «Αν η Audrey είχε την επιλογή της ευτυχίας ενώ υπέφερε από πόνο και πέθαινε, πόσο μάλλον εμείς οι υπόλοιποι;» Αναπαύσου εν ειρήνη, Audrey.