Deprecated: implode(): Passing glue string after array is deprecated. Swap the parameters in /home/psychol1/public_html/my-psychologist.psychologynow.gr/plugins/content/jw_allvideos/jw_allvideos.php on line 73
Η φωνή στο κεφάλι σου δεν σταματάει, μα εσύ θες μόνο να ξεφύγεις. Προσπαθείς να κρυφτείς από σένα, μα δεν σου γλυτώνεις.
Στην αρχή είναι φίλη σου. Για την ακρίβεια, είναι η μόνη φίλη σου. Αυτή που θα σε βοηθήσει ν’ αλλάξεις, να γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Η μόνη που θα σε καταλάβει, θα σε αγκαλιάσει, όταν ο πόνος σε κυριεύει. Ο σύμβουλός σου όταν θα μισείς τον εαυτό σου. Ο φύλακας-άγγελός σου που θα σε προστατεύσει από όλα τα επώδυνα λόγια, από καθετί που μπορεί να σε πληγώσει. Έχει δύναμη, δεν νομίζεις;
Από την αρχή είχε δύναμη δική της. Μα εσύ έχεις περισσότερη, δεν σε εξασθενεί, απλώς σε συνοδεύει.Και νιώθεις περηφάνια που μπορείς και την ελέγχεις, επιτέλους βρήκες τον τρόπο ν’ αλλάξεις τη ζωή σου και πια η ισχυρή θέση ανήκει σε σένα, σε κανέναν άλλον. Σε παίρνει απ’ το χέρι και σε οδηγεί στον δικό σου κόσμο, εκεί που όλα είναι ασφαλή.
Κανένας εκεί δεν μπορεί να σε απογοητεύσει, παρά μόνο εσύ η ίδια. Είναι ήσυχα, βρίσκεις; Ίσως όμορφα. Εκεί ζει η σιγουριά και σε κλείνει μέσα της με αγάπη. Αγάπη: ο λόγος που γίνονται όλα. Αγάπη που δεν δέχτηκες; Ή μήπως αγάπη που δεν έδωσες; Σε ποιον; Σε άλλους ή σε σένα; Ό,τι κι αν ήταν, πέρασε και τώρα είσαι μόνη να επανορθώσεις για όλα. Θα φτιάξεις τα πράγματα, το υπόσχεσαι στον εαυτό σου, και τότε όλα θα είναι καλά.
Έλα, ανορεξία, λοιπόν, έλα και βοήθησε το κορίτσι αυτό. Σώσε το από αυτά που δεν μπορεί να σωθεί. Ποιος φταίει για όλα; Κοίτα τον καθρέφτη, απαντάει πάντα, Δεν είσαι αρκετή για να μπορέσεις ν’ αποκτήσεις αυτά που ζητάς. Δες! Τι είναι αυτό πάνω στο σώμα σου; Παρατηρείς. Έχει δίκιο, πώς απαιτείς τόσα, όταν είσαι έτσι; Πάνω σου είναι προφανές ότι είσαι λίγη. Τα ιδανικά σου όλο απομακρύνονται, τρέχουν και φεύγουν με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα όσο περισσότερο βλέπεις το είδωλό σου.
Αυτό περισσεύει, κι εκείνο στο πλάι, να, κι αυτό εδώ. Ανορεξία τι να κάνω; φωνάζεις, κι εκείνη απαντάει, ως συνήθως: Κοίτα τον καθρέφτη. Δεν μπορώ, το μισώ αυτό που βλέπω, λες, μα συνεχίζεις να κοιτάς. Τότε έρχεται δίπλα σου, σε πιάνει απ’ τους ώμους και σου δίνει τη λύση. Σου αποκαλύπτει το μυστικό που φυλάει και σου δείχνει τον λόγο που έχεις φτάσει μέχρι εδώ. Τι το ήθελες να φας το μεσημέρι;
Αυτό ευθύνεται για την κοιλίτσα που έχεις. Κι εκείνο το πρωινό που τρως, τεράστιο – σίγουρα φταίει αυτό για το λίπος στα πόδια σου. Πώς μπορώ ν’ αναιρέσω τις πράξεις μου; Είναι αδύνατον, σκέφτεσαι και βρίσκεσαι σε αδιέξοδο. Τότε εκείνη την πιάνουν τα γέλια και σου εξηγεί πως τίποτα δεν είναι αδύνατο.
Διαβάστε σχετικά: Νευρική ανορεξία. Η ύπουλη ασθένεια της σύγχρονης εποχής
Σου δείχνει τον δρόμο που τόσες φίλες της ακολούθησαν, σε οδηγεί στο μπάνιο. Ένα δωμάτιο που ποτέ δεν είχες σκεφτεί πως θα ήταν η λύση για όλα. Ευχαριστώ, ανορεξία, είναι τα λόγια σου, ακολουθώντας τη συμβουλή της. Εκείνη στέκεται στη γωνία με περηφάνια, μα δεν είναι η μόνη περήφανη. Είσαι κι εσύ.
Κάθε μέρα που περνάει, η λύση γίνεται μονιμότερη κι η αρχική σου φίλη μετατράπηκε σε κολλητή. Σ’ αγαπάει, σ’το λέει κάθε φορά που την κάνεις περήφανη. Η αγάπη της είναι εμφανής και τα αποτελέσματά της επίσης. Καταφέρατε, μάλιστα, να μην τρως τόσο ή να μην τρως καθόλου, αν τύχει. Ποιος χρειάζεται το φαγητό άλλωστε;
Περιττές θερμίδες που μόνο σε απογοητεύουν. Βέβαια, είναι και το άλλο: Αυτή τη ζυγαριά με τα νούμερα που σε σκότωναν, όλο και πιο κοντά σου τη νιώθεις. Βάζεις στόχους κάθε φορά να δεις γραμμένους πάνω της όλο και μικρότερους αριθμούς και –για δες!– τα καταφέρνεις.
Κάθε στόχος σού δίνει αυτοπεποίθηση για έναν ακόμα. Μερικές φορές ρωτάς την ανορεξία αν αυτό που κάνεις είναι σωστό, μα η αγαπημένη σου σε βεβαιώνει πως το ελέγχεις. Έχεις αμφιβολίες; Για τόλμα να φας περισσότερο, σαν τότε που ένιωθες ικανοποιημένη… Θυμάσαι; Ναι, εκείνη τη φορά. Ξέρεις, που μετά ήταν προφανές πόσο είχες φάει. Το έβλεπες παντού, είχες χαλάσει, σε είχες απογοητεύσει. Ποιος ήταν ο μόνος που σου στάθηκε τότε; Πώς τολμάς να αμφισβητείς την ανορεξία, λοιπόν!
Σου έγινε συνήθεια πλέον, έτσι δεν είναι; Δεν ξέρεις γιατί, μα πάντα θέτεις μεγαλύτερους στόχους για όλο και μικρότερους αριθμούς και λιγότερο πάντα φαγητό. Αυτά που στην αρχή σού έδιναν χαρά, τα πρώτα κόκαλα που είδες πάνω σου, τώρα τα έχεις δεδομένα κι αναζητάς παραπάνω. Τη λύση που κάποτε σου έκανε εντύπωση, τώρα τη γνωρίζεις καλύτερα απ’ τον καθένα. Κάποιες φορές, όταν λύνεις ένα πρόβλημα, ψιθυρίζεις: Ανορεξία, πονάω, μα εκείνη δεν σ’ ακούει.
Η φίλη σου δεν είναι πια φίλη σου, ούτε κολλητή σου…χάθηκε και μπήκε μέσα σου, πήρε τη θέση σου. Ποια ήσουν πριν τη μάθεις; Ούτε που θυμάσαι. Αναμνήσεις από ένα κορίτσι που σου μοιάζει, όμως δεν είναι εσύ. Πώς θα γινόταν να είναι εσύ; Εκείνη δεν νοιάζεται για τίποτα από αυτά που σε σκοτώνουν. Αναίσθητη; Αφελής; Ευτυχισμένη;
Μα δες το σώμα της, ίσως να μην ήταν τόσο άσχημο τελικά. Τι κι αν δεν έφταιγε αυτό για όσα έγιναν; Πώς περνά τόσο γρήγορα ο χρόνος μέσα από έναν καθρέφτη. Το κορίτσι στο μυαλό σου χαμογελάει κι εσύ προσπαθείς να το χαϊδέψεις, αλλά πιάνεις τη δική σου σάρκα. Πόσο μισείς την αίσθηση, αποστροφή κι αηδία για όλα όσα σε κάνουν να παλεύεις. Και οι σκέψεις σου, τι τις θες τις δεύτερες σκέψεις;
Η φωνή στο κεφάλι σου δεν σταματάει, μα εσύ θες μόνο να ξεφύγεις. Προσπαθείς να κρυφτείς από σένα, μα δεν σου γλυτώνεις. Όχι πάλι τα ίδια, ουρλιάζεις, καταλήγοντας στο μπάνιο. Η συνήθεια σε πνίγει ή μήπως εσύ; Σταματάς. Δεν αντέχω άλλο, κλαις και συνεχίζεις. Δεν αναπνέω, βοήθεια λες, κι όλο βουλιάζεις. Κάποτε νόμιζες ότι θα σωθείς… Τώρα;
Απόσπασμα από το βιβλίο «Συζητήσεις δίχως Όνομα» της Domina Monriel, συγγραφέα καθώς και φοιτήτρια μουσικής, σύνθεσης κι ενορχήστρωσης, στιχουργικής και τραγουδιού.
Deprecated: implode(): Passing glue string after array is deprecated. Swap the parameters in /home/psychol1/public_html/my-psychologist.psychologynow.gr/plugins/content/jw_allvideos/jw_allvideos.php on line 73
